De vreemdeling.

Wat is er nou mooier dan vrij hebben als het bijna 30 graden is! Daarom ook lekker een dagje strand vandaag. Ik ging met mijn tas richting de kust. De file viel me gelukkig ook wel mee. Ik had het drukker verwacht. Ook op het strand kon ik zelfs nog een redelijk rustig plekje vinden. Ik lag heerlijk in mijn boek verzonken te zonnen. Het enige waar ik aan dacht, was af en toe eens om te draaien om ook de andere kant te bruinen. Na een poosje zo gelegen te hebben, kreeg ik het toch behoorlijk warm. Voorzichtig waagde ik me de zee in. Het water was nog wel een beetje fris, maar ik was al te bezweet geraakt om niet de verkoeling op te willen zoeken. Eenmaal terug op mijn plek viel me op dat het toch wel iets drukker geworden was.

Naast me was in de tussentijd een man gaan liggen. Hij keek me van over zijn zonnebril aan, toen ik richting mijn handdoek liep. Het zal wel door het weer gekomen zijn dat ik er ergens wel een beetje om kon lachen. Daardoor kwam het dan ook, dat ik hem nog eens trakteerde op een glimlach. Ik lag goed en wel weer op mijn handdoek toen de man me aansprak. “Wat lees je”? Was zijn vraag. Ik antwoordde hem de schrijver en titel van het boek. “Dat zegt me niks”, was zijn reactie. Om zijn onwetendheid kracht bij te zetten, stond hij op en kwam mijn kant op. Het was een lekker ding moest ik concluderen. Erg groot en zo te zien ook wat er in zijn zwembroek zat. Hij kwam bij me op mijn handdoek zitten, waardoor zijn heup mijn bovenbeen raakte. Hij deed er ook echt geen moeite voor wat opzij te gaan zitten. Hij pakte het boek op en bekeek het eens goed. Hij legde het boek weg en stelde zich voor als Paul. “Jenny”, antwoordde ik. We raakten gezellig aan de praat. Ik moest toegeven dat ik het helemaal niet storend vond om van hem gezelschap te krijgen.

Na een half uur zeer in elkaars werk en leven geïnteresseerd te zijn geweest, trakteerde hij me op een ijsje. Zo liepen we over het strand ons ijsje te eten. Paul pakte mijn hand en zei dat we even zouden gaan zitten. Half op het strand, half in het water, kletste we erop los. Na een poosje stelde ik voor om even te gaan zwemmen. “Mijn broekje zit vol zand, dus ik moet echt even het water in”, voegde ik er nog aan toe. We zwommen een tijdje rond. Toen Paul mijn middel van achteren pakte en in mijn oor fluisterde dat hij me graag wilde helpen om het zand uit mijn broekje te halen. De aanraking van zijn lippen tegen mijn oorlelletje aan, maakte mijn tepels hard. De versierder had het ook door. Dus durfde hij met een hand wrijvend over mijn rug af te zakken naar mijn kont. Hij kneep er zachtjes in. De hand rond mijn middel gleed nu ook naar beneden. Mijn ademhaling versnelde. Met zijn beide handen trok hij mijn bikini broekje los van tussen mijn benen. Zou er zand hebben gezeten dan kon het weg. Om in te haken op zijn ondeugdelijke handeling waarschuwde ik hem. “Pas op, want ik moet heel nodig plassen”, grapte ik. Maar ik merkte aan de bobbel achter me die groeide dat Paul plasseks erg opwindend vond. Hij likte mijn nek en oorlelletje weer. En zei: “Het lijkt me heerlijk jouw warme gloed over mijn hand heen te voelen stromen”. Ik draaide mijn hoofd naar hem om te vragen of hij het echt meende. Zover kwam het niet, want Paul duwde zijn tong in mijn mond en begon me gretig te zoenen.

Terwijl we zo stonden oefende ik wat druk op mijn kut en piste ik zo over zijn hand heen. Paul kreunde toen hij voelde dat het warm werd in mijn broekje en op zijn hand. Nog amper uitgeplast vingerde hij me, eerst alleen van voren, maar na wat kleine pesterijtjes, waardoor ik mijn kont naar achteren stak, voelde ik ook zijn vingers in mijn kont verdwijnen. Hij ging flink tekeer met zijn vingers. Man, wat wist die kerel een doos lekker nat te vingeren zeg. Toen hij wat meer vingers gebruikte kwam ik schokkend klaar. Ik draaide me om en greep Paul zijn enorme paal beet. Behendig duwde ik zijn pik onder water zo mijn doos in. Niet te opvallend voor de omstanders (wat het ook redelijk spannend maakte) pompte hij mijn neukgaatje vol met zijn warme zaad. Terug gekomen viel ik verzadigd op mijn handdoek. Zo ook Paul.

Ik moet daarna even weg gedommeld zijn. Toen ik mijn ogen weer open deed zocht ik met mijn ogen het strand af naar die plotseling verschenen lekkere vent. Plotseling verschenen, was hij ook zo plotseling weer verdwenen.

Met een glimlach stortte ik me weer in mijn boek met als titel: De Vreemdeling!